Μ’ αγαπάς Νονά μου;

Ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που την έπιασε στα χέρια του μόλις γεννήθηκε. Ένα μικρό πανέμορφο πλασματάκι, με σφιγμένες γροθίτσες, κλειστά ματάκια και πανέμορφα χειλάκια. Το κοριτσάκι μας ήρθε στον κόσμο, σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια ακριβώς. Όταν την αγκάλιασα έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια μου και ένα μοναδικό συναίσθημα, απερίγραπτο γέμισε το μυαλό και την ψυχή μου. Δεν την αγαπάω απλά, τη λατρεύω. Γέμισε τις μέρες μου με χαμόγελα και χαρά. Τα πρώτα της αδέξια βηματάκια, τα πρώτα της λογάκια. Καθόταν στην αγκαλιά μου όταν είπε την πρώτη της λεξούλα και δεν ήταν σαν όλα τα παιδάκια, είπε Νονά.

Το κοριτσάκι μου, με αγκαλιάζει με λατρεία όταν με βλέπει και γλιστράει το χεράκι της μέσα στα δικά μου για να πάμε στην παιδική χαρά ή βόλτα. Είναι κούκλα με τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια και τις καστανόξανθες μπουκλίτσες της. Ρωτάει τόσα πράγματα και θέλει να κλείσει όλα τον κόσμο μέσα στα δυο της χέρια. Μεγάλωσε πια και διαλέγει μόνη της τα ρούχα της αλλά εξακολουθεί να θέλει να κάθετε στην αγκαλιά μου για να της διαβάσω τα αγαπημένα της βιβλία. Μεγάλωσε με την Ελληνική μυθολογία, τους μύθους του Αισώπου και το έχει καμάρι που δεν άκουγε παραμύθια, όπως τα άλλα παιδιά.

Κάποιες μέρες την παίρνω εγώ από το νηπιαγωγείο. Τρέχει με φόρα στην αγκαλιά μου για να τη φιλήσω. Την τελευταία φορά ούτε έτρεξε, ούτε με αγκάλιασε. Με πλησίασε αργά και με σκυμμένο κεφάλι. Με κοίταξε πολύ σοβαρά με τα ματάκια της και με ρώτησε αργά και παραπονεμένα. «Νονάκα μου με αγαπάς;» Βούλιαξε η καρδιά μου και αισθάνθηκα ένα παγωμένο χέρι να μου σφίγγει την καρδιά. Το μωρό μου με ρωτούσε αν το αγαπώ και μάλιστα με τόση πίκρα; Γιατί; Γονάτισα δίπλα της και την πήρα στην αγκαλιά μου πανικόβλητη. «Φυσικά και σε αγαπάω, άγγελε μου. Είσαι όλη μου η ζωή» της είπα και την πήρα αγκαλιά.

Αργότερα στο σπίτι, τη ρώτησα γιατί αναρωτιόταν. Δεν μου απάντησε, παρά μόνο με κοίταξε και μου ζήτησε να πάει να παίξει με τα φουλάρια μου μέχρι να ετοιμάσω φαγητό. Μισή ώρα μετά τη βρήκα μπροστά στον καθρέπτη να δοκιμάζει τα φουλάρια μου πάνω στα μαλλιά της και να κοιτάζει προσεκτικά τον εαυτό της. Είχε διαλέξει ένα μεγάλο μαντήλι και κάλυπτε τα υπέροχα μαλλάκια της και το μισό της πρόσωπο. «Είμαι όμορφη, Νονά;» Με ρώτησε. Πρέπει να ομολογήσω ότι εκείνη τη στιγμή ένας ανεξέλεγκτος και αναίτιος θυμός με πλημμύρισε. Κάτι έτρεχε και εγώ δεν είχα ιδέα. Κάτι έτρωγε την ψυχούλα της.

«Είσαι μία κούκλα μωρό μου, της είπα, αλλά είσαι ακόμα ομορφότερη όταν το μαντήλι δεν κρύβει το προσωπάκι σου και φαίνονται τα πανέμορφα μαλλάκια σου. Τα όμορφα κοριτσάκια δεν βάζουν φουλάρια στο κεφαλάκι τους. Πως θα βλέπει η Νονά πόσο όμορφη είσαι για να σε καμαρώνει;» Σήκωσε το κεφαλάκι της και με κοίταξε με απορία. «Νονά, ο Θεούλης με αγαπάει που είμαι τόσο κακό κορίτσι;» Το επόμενο συναίσθημα ήταν οργή που απειλούσε να πνίξει αυτόν που είχε τραυματίσει την ψυχούλα της γιατί ήμουν σίγουρη πια, ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Η βαφτισιμιά μου είχε μεγαλώσει με πολύ αγάπη και κανείς μας δεν την είχε φοβίσει ή απειλήσει ποτέ με τίποτα.

Την τράβηξα στην αγκαλιά μου και καθίσαμε μαζί στον καναπέ. «Μωρό μου» της είπα, «Ο Θεούλης αγαπάει όλα τα παιδάκια, αλλά προτιμάει να τα βλέπει χαρούμενα, γελαστά και χωρίς μαντίλια στο κεφάλι τους για να μπορεί να τα ξεχωρίζει και να ξέρει ποια είναι. Σου έδωσε υπέροχα μαλλάκια, υπέροχα ματάκια και υπέροχο προσωπάκι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα κρύβεις. Είναι αμαρτία να το κάνεις και να μη βλέπει ο Θεούλης τι όμορφο και καλό κοριτσάκι είσαι» Αναστέναξε με ανακούφιση και τύλιξε τα χεράκια της στο λαιμό μου. Έτριψε το προσωπάκι της πάνω στο δικό μου και χώθηκε στην αγκαλιά μου.

Όπως την κρατούσα σφιχτά πάνω μου και άκουγα την καρδούλα της, σκεφτόμουν ότι έπρεπε να μάθω, τι ήταν αυτό που την είχε κάνει τόσο δυστυχισμένη και είχε βάλει στο κεφαλάκι της χίλιες έννοιες, που δεν θα έπρεπε για την τόσο μικρή ηλικία της. Όταν τη ρώτησα γιατί με ρωτούσε τόσα πράγματα, μου απάντησε με την παιδική της αφέλεια. «Νονάκα, έχει έρθει ένα καινούργιο κοριτσάκι στο σχολείο και φοράει μαντήλι στο κεφάλι του. Αυτό μου είπε ότι όλα τα κοριτσάκια που δεν φοράνε μαντίλια είναι άσχημες και δεν τις αγαπάει κανείς, ούτε ο Θεούλης» Με κοίταξε με απορία και συνέχισε: «Έτσι είναι, Νονά μου;»

Πρέπει να ήταν τόσο εμφανής η οργή μου και τόσο παγωμένο το πρόσωπο μου, που η μικρή τραβήχτηκε μακριά μου και με κοιτούσε έντρομη. Συνειδητοποίησα ότι το παιδί τρομοκρατήθηκε και συγκρατήθηκα. Χαμογέλασα βεβιασμένα και την ξαναπήρα αγκαλιά. Όσο πιο προσεκτικά και ήρεμα μπορούσα και χρησιμοποιώντας απλές λέξεις, της εξήγησα τη διαφορά και το προνόμιο του να είσαι Ελληνίδα και να κυλάει στις φλέβες σου ιστορία και πολιτισμός αιώνων. Τη διαφορά ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Τη διαφορά ανάμεσα στις ανύπαρκτες γυναίκες με μαντίλα και στις Σουλιώτισσες, στις Σπαρτιάτισσες, στη Μπουμπουλίνα και στη Μαντώ Μαυρογένους.

Της μίλησα για το πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να είσαι Γυναίκα και το πόσο σεβαστή είναι η θέση μιας Ελληνίδας μητέρας, εργαζόμενης, επιστήμονα, νοικοκυράς. Ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα στη ζωή της γιατί ο Θεός της έδωσε το προνόμιο να γεννηθεί σε μία χώρα που είναι ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της, είναι ελεύθερη να είναι περήφανη που είναι γυναίκα. Το κοριτσάκι μου άνθισε και τα ματάκια της έλαμψαν. Οπλίστηκε με το θαυμασμό για το γένος του και με πολύτιμες γνώσεις που την έκαναν περήφανη. «Νονά» μου είπε, «τώρα κατάλαβα γιατί το κοριτσάκι φοράει μαντίλι, είναι επειδή ντρέπεται που δεν είναι Ελληνίδα».

Την κοίταξα που έφυγε χαρούμενη και χαμογελαστή να πάει να παίξει. Το δικό μου παιδί είχε σωθεί από τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και το μίσος. Το δικό σου όμως, είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει;

Κύριοι βουλευτές νομοθετήστε τώρα και βγάλτε τη μαντίλα από τα σχολεία, αύριο θα είναι πολύ αργά!!!

Ας μιλήσουμε για το τζαμί…

Από εχθές, ένα πράγμα τριγυρνάει στο μυαλό μου και αυτό είναι η αποχή της της Νέας Δημοκρατίας από την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ανέγερση του τζαμιού στο κέντρο της Αθήνας μέσα στον Ελαιώνα. Το Ελληνικό κράτος μέσα στη δίνη της κατακρεούργησης των μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, αποφάσισε να πετάξει στην κυριολεξία, ένα πακτωλό χρημάτων για να παραχωρήσει γη, να χτίσει το τέμενος και να πληρώνει τους μισθούς αυτών που θα το λειτουργούν. Το σημαντικότερο για μένα είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση συμφώνησε, έστω και ακούσια.

Φυσικά, όλοι όσοι με γνωρίζουν αναρωτήθηκαν άλλοι με απορία ή περιέργεια και άλλοι με ειρωνεία, για τις απόψεις και τις αντιδράσεις μου, σε ένα θέμα που γνωρίζουν ότι με επηρεάζει. Εκ προοιμίου η θρησκεία του Ισλάμ με βρίσκει αντίθετη, ως προς τη βιαιότητα που περικλείει για την εξάπλωση και την εφαρμογή της. Θεωρώ, ότι οι πλέον φανατισμένοι εντάσσονται σε αυτή τη θρησκεία του μίσους, της εκδίκησης και της βίαιης εφαρμογής των νόμων και των επιταγών της.

Με ενοχλούν βαθύτατα ως άνθρωπο, γυναίκα, Ελληνίδα και αντιδρώ σε όλα τα επακόλουθα, όπως είναι η μπούργκα, η μαντίλα, η κλειτοριδεκτομή, ο λιθοβολισμός, το κόψιμο μελών του σώματος ως τιμωρία, ο απαγχονισμός και ο βιασμός ως μέσο εξισλαμισμού. Με ενοχλεί η βιαιότητα της αντίδρασης αυτώνπου ανήκουν σε αυτή τη θρησκεία και υπερασπίζονται τις δολοφονίες, τη τζιχάντ και τη σαρία. Με ενοχλεί όλα αυτά που θεωρούν φυσιολογικά, όπως ότι η γυναίκα είναι κατώτερη και από ένα ζώο.

Με ενοχλεί που η τρομοκρατία στην πλειοψηφία της, ανήκει στις δικές τους τάσεις και τάξεις. Με ενοχλεί που βλέπω να μεταφέρουν όλα αυτά στη χώρα μου, που η μαζική τους επέλαση στην Ελλάδα έχει ως σκοπό την πληθυσμιακή και κοινωνική άλωση της. Με ενοχλεί που μου επιβάλουν να τους βλέπω στους δρόμους και να ανέχομαι τα βρώμικα πειράγματα, τις βρισιές και τη χυδαιότητα τους που απευθύνονται στις αλλόθρησκες. Με ενοχλεί που καταλαμβάνουν τις πλατείες και προσεύχονται δημόσια.

Με ενοχλεί, που με απειλούν μέσα στη χώρα μου, είναι υπαίτιοι για βίαιες εγκληματικές πράξεις και για αυτούς η ανθρώπινη ζωή είναι ένα τίποτα. Με ενοχλεί, που δημιουργούν γκέτο μέσα στην καρδιά της χώρας μου και δεν προσαρμόζονται με τίποτα στα ήθη, στα έθιμα και στους νόμους της πατρίδας μου. Με ενοχλεί, που ήρθαν σε ένα κράτος με επίσημη θρησκεία και πολιτισμό αιώνων και επιβάλλουν βίαια την παρουσία τους και προσπαθούν να αλλάξουν μία κατάσταση αιώνων προς όφελος τους, καταπιέζοντας όλους εμάς.

Αυτή είναι η στυγνή πραγματικότητα και η αλήθεια. Όλοι όσοι μαζεύονται στην Ελλάδα, δήθεν για να βρούνε μία καλύτερη μοίρα, δεν έχουν καμία θέση ανάμεσα μας. Δεν ανήκουν εδώ και δεν πρόκειται να αφομοιωθούν ποτέ γιατί δεν τους αφήνει η ίδια η θρησκεία τους και είναι τόσο υποανάπτυκτοι και σκοταδιστές που δεν μπορούν να το ξεπεράσουν, να εκπολιτιστούν και να ενταχθούν ομαλά μέσα σε μία προηγμένη κοινωνία. Πάντα θα αποτελούν πρόβλημα και εστία όχλησης και δυσαρέσκειας.

Πάντα θα είναι αυτοί που ωφελούνται με επιδόματα και ευεργετήματα ενώ ο Ελληνικός λαός στενάζει κάτω από απάνθρωπα οικονομικά μέτρα. Πάντα θα είναι αυτοί που θα νοσηλεύονται, θα τρέφονται, θα σπουδάζουν από το υστέρημα του Ελληνικού λαού, που δεν αντέχει. Πάντα θα είναι αυτοί που θα μεταφέρουν ασθένειες στους Έλληνες, που είχαν εξαλειφθεί και θα δημιουργούν πρόβλημα και τροχοπέδη στην παιδεία των Ελληνοπαίδων. Πάντα θα είναι αυτοί που θα προσπαθούν να αλώσουν τον πολιτισμό μας.

Η εγκληματικότητα καλπάζει, οι ασθένειες θερίζουν, οι προκλήσεις πληθαίνουν, η επιλεκτική δικαιοσύνη υπέρ τους θεριεύει. Αυτά είναι τα δεδομένα και δεν αλλάζουν, όσο και να θέλουν να τα ωραιοποιούν κάποιοι. Οι Έλληνες καταπιέζονται, διώκονται, υποβαθμίζονται και έχουν λιγότερα δικαιώματα στη χώρα τους από τους λαθροαλλοδαπούς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η Ελληνική πολιτεία με την ανοχή της έχει δημιουργήσει το κλίμα δυσαρέσκειας, αντιπάθειας και αντίδρασης που υπάρχει στη χώρα.

Το τζαμί αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα. Δεν έχουμε λεφτά και πρέπει να ξεπουλήσουμε την Ελληνική γη, αλλά μπορούμε να χαρίζουμε κομμάτια Ελληνικής γης για να χρησιμοποιηθούν για το τέμενος. Δεν έχουμε χρήματα και πρέπει να μειώσουμε συντάξεις και μισθούς, αλλά έχουμε τόσα εκατομμύρια για να χτίσουμε το τζαμί. Δεν έχουμε λεφτά και πρέπει να απολύσουμε δημόσιους υπαλλήλους, αλλά μπορούμε να πληρώνουμε Ιμάμη ή μουεζίνη ή ότι άλλο για να λειτουργεί.

Ας μου απαντήσει επιτέλους κάποιος, αν ξέρει να επιτρέπονται οι Χριστιανικές Εκκλησίες, σε χώρα του Ισλάμ, αν εκεί έχουμε τα δικαιώματα που τους παραχωρούμε εμείς εδώ. Ας μου πει κάποιος πότε θα λειτουργήσουν οι εκκλησίες στα κατεχόμενα της Κύπρου και πότε θα λειτουργήσει η Αγιά Σοφιά… Επιτέλους δεν θέλουμε να εκχωρούμε περισσότερα δικαιώματα σε κανέναν, από αυτά που έχουμε εμείς, στις δικές τους χώρες. Ο πολιτισμός και η ανθρωπιά μας, δεν μπορεί να είναι το μέσο τους, στη δική μας καταπίεση.

Εν κατακλείδι δεν είναι πρόβλημα το τζαμί αλλά η ανομία. Γιατί κανένας δεν θα κλείσει τα παράνομα τζαμιά και έχει γεμίσει η Αθήνα. Γιατί κανένας δεν θα αστυνομεύσει αποτελεσματικά το χώρο του τεμένους και θα βρίθει το παραεμπόριο, η γκετοποίηση και η εγκληματικότητα. Γιατί κανένας δεν θα ελέγχει αυτούς που θα συρρέουν εκεί και θα γεμίσει ο τόπος με εγκληματίες, απατεώνες και τρομοκράτες. Γιατί εδώ είναι Ελλάδα και το παραξηλώσαμε με την ανοχή, την υπερδημοκρατία και όλοι αυτοί το εκμεταλλεύονται.

Πάντα μέσα σε όλα αυτά θα υπάρχει και ο αντίποδας, που είναι οι Έλληνες Μουσουλμάνοι και οι υπεραγαπημένοι μου Πομάκοι. Οι νόμιμοι Μουσουλμάνοι εργαζόμενοι που ανήκουν σε πολυεθνικές και ναυτιλιακές εταιρίες, πρεσβείες, προξενεία ή είναι επιχειρηματίες. Άνθρωποι κοσμικοί και ενταγμένοι σε πολιτισμένες κοινωνίες που η θρησκεία τους δεν αποτελεί τροχοπέδη στον πολιτισμό τους. Έλληνες που δικαιούνται να έχουν ίσα δικαιώματα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ύπαρξη ενός λατρευτικού χώρου.

Είναι όλοι αυτοί που δυστυχώς εντάσσονται στη λογική του, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά… Αν ήταν μόνο αυτοί, κανείς δεν θα είχε αντίρρηση για το τέμενος. Κανείς δεν θα αντιδρούσε και κανείς δε θα το εμπόδιζε. Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν ενταχθεί ομαλά στην Ελληνική πραγματικότητα και δεν ενοχλούν κανένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι «ξένοι» ακόμα και για τους ομόθρησκούς τους. Είναι παραδείγματα προς αποφυγή για τους δικούς τους και φυσικά δεν θεωρούνται καν «καλοί Μουσουλμάνοι».

Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε ένα χώρο για να μπορούν να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Όμως η πολιτεία οφείλει και σε εμάς. Να καθαρίσει την Αθήνα από τους λαθροαλλοδαπούς και να τους κλείσει όλους σε χώρους ελεγχόμενους για να μην κινδυνεύει η ζωή και η περιουσία των Ελλήνων, μέχρι ή να απελαθούν ή να πάρουν άσυλο. Να φυλάει αποτελεσματικά τα σύνορα και όχι με ψευτο-τείχη και ανεδαφικές υποσχέσεις. Να τιμωρεί παραδειγματικά του παραβάτες, να εξασφαλίζει στους Έλληνες την καθημερινή ζωή που είχαν πριν την επέλαση των λαθροαλλοδαπών.

Γι όλους αυτούς τους λόγους, είναι άκαιρη η κατασκευή του τζαμιού. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις! Πρώτα λύνουμε τα προβλήματα και δεν φροντίζουμε για τη διόγκωση τους. Αυτό το τζαμί είναι η αρχή για τη νομιμοποίηση δεκάδων άλλων μέσα στην Αθήνα. Είναι το μέσο για να γκετοποιηθούν περιοχές. Είναι το μέσο για να μας επιβάλλουν τη θέληση τους οι λαθρομετανάστες και να νομιμοποιήσουν την ύπαρξη τους μέσα στην Ελλάδα. Για όλους αυτούς του λόγους, είναι λάθος η χτεσινή υπερψήφιση.

Συμπέρασμα, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις και αν ήμουν σίγουρη ότι θα περιφρουρούνταν τα δικαιώματα των Ελλήνων, τότε θα ήμουν υπέρ ενός χώρου που θα μπορούσαν οι νόμιμοι μετανάστες και οι Έλληνες να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Όμως δεν υπάρχουν και είμαι κατά. Γι αυτό κύριοι, εχθές ψηφίσαμε λάθος και θα το πληρώσουμε. Πολύ φοβάμαι με πολύ περισσότερα από τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Θα το πληρώσουμε ως λαός, ως Έθνος, ως Χριστιανοί αλλά πάνω από όλα ως Ελληνικός πολιτισμός.

Καλή Ανάσταση Έλληνα, καλή Ανάσταση αγαπημένη Ελλάδα

Κάπου εκεί ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό, παρέα με αυτό το ατελείωτο γαλάζιο, υπάρχει μία χώρα που ζει ελέω Θεού. Αν κάποτε την ξεχάσει, θα πάψει να υπάρχει. Αν κάποτε βαρεθεί να διορθώνει λάθη και παραλήψεις, τότε αυτή η γωνιά της γης θα εξαφανιστεί. Την Ελλάδα την προίκισε ο Θεός με περίσσια κάλλη. Της έταξε να γεννάει ήρωες αλλά και εφιάλτες. Της έταξε πολιτισμό αλλά και προδοσίες. Της έταξε ιστορία αλλά και εχθρούς.

Τη γέμισε με όμορφους ανθρώπους, με καθάριο βλέμμα και ωραία ψυχή. Τη ζήλεψαν πολλοί, φθόνησαν την αρμονία, τη δύναμη, τη συμμετρία, την υπεροχή. Το έργο του Θεού δε μπορούσαν να το πειράξουν. Μπορούσαν όμως να διαβάλουν και να διαβρώσουν τις καρδιές. Μπορούσαν αντί για ομορφιά να φτιάξουν μιζέρια. Αντί για καθάριο βλέμμα, να δημιουργήσουν απληστία. Αντί για ωραία ψυχή, να εκπορνεύσουν την ζωή. Βάλθηκαν να καταστρέψουν ένα λαό, ένα Έθνος.

Κι εμείς τους αφήνουμε…. Γινόμαστε «κοπρίτες» και «αντιπαραγωγικοί», αλλά το δικό μας αίμα χύνεται για να κρατηθεί ζωντανή αυτή η χώρα. Ηλίθιοι και υποδεέστεροι των Τούρκων, αλλά τα συμμαχικά σκάφη εξοπλίζονται με δικές μας πατέντες . Ανίκανοι και ανάξιοι, αλλά αναγνωριζόμαστε διεθνώς για τα μυαλά και τα επιτεύγματα μας. «Μαζί τα τρώμε», αλλά χώρια πληρώνουμε τα σπασμένα. Είμαστε αλητήριοι αλλά άλλος κάνει τις μηνύσεις και τις αγωγές γιατί βέβαια, έχει και τη βουλευτική ασυλία, που την έχει μετατρέψει σε βουλευτική ασυδοσία.

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε να έχει πάρει ο αέρας τη Σημαία στα Ίμια, να πρέπει να δώσουμε και το κατιτίς μας από την Ελληνική επικράτεια για να έχουμε την ησυχία μας, να στείλουμε τον Οτσαλάν διακοπές στη Τουρκία, να συναινέσουμε για την Κυπριακή ομοσπονδία και το Καστελόριζο να μην ανήκει στο Αιγαίο αλλά στη Μεσόγειο. Κάτι οι σεισμοί, κάτι τα τσουνάμι, μετακινήθηκε και αυτό. Οι τουρκικές φρεγάτες κάνουν κρουαζιέρα στα Ελληνικά νησιά και τα αεροσκάφη περατζάδα γιατί το Ελληνικό φεγγάρι είναι πιο λαμπρό.

Κάτι το ένα, κάτι το άλλο… ο Αθηνολαθροδήμαρχος κόπτεται πιο πολύ για τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων και δε θέλει να μολύνει τα αυτάκια τους με το Θείο δράμα αλλά ούτε και με το Χριστός Ανέστη. Παρεμπιπτόντως μάθαμε ότι συγκατοικούμε με 1,500,000 από δαύτους που μπήκαν παράνομα αλλά έχουν δικαιώματα νοικοκυραίων. Κανένας βέβαια δεν αναρωτιέται γιατί και εγώ και εσύ δεν έχουμε τα ανάλογα. Αλήθεια δεν είναι δικαίωμα μας, να μην τους βλέπουμε στις πλατείες μας να «κάνουν» την προσευχή τους αλλά και να επιδεικνύουν τη δύναμη τους;

Η κυβέρνηση πασών των λαθρομεταναστών μας φόρεσε καπέλο το λαθρονόμο και οι «μεγαλοπατριώτες» αλαλάζανε «πράκτορες, φυντάνια και αλητήριους», τους διαδηλωτές. Ο κόσμος καίγεται και σε λίγο θα γεμίζουμε τις φυλακές γιατί ο Καστανίδης και κουστωδία του θέλουν να μας επιβάλουν δια νόμου να μη φοβόμαστε αυτό από το οποίο είναι ανίκανοι να μας προστατεύσουν Παράλληλα επειδή δεν πρέπει να μιλάμε και πολύ, βάζουν και τα μίσθαρνα ρεμάλια της δημοσιογραφίας να στοχοποιούν συναδέλφους τους και να εφαρμόζουν στην πράξη την περίφημη «εχθροπάθεια»

Κατά τα άλλα, εμείς βάφουμε τα αυγά κόκκινα, σιγο-μουρμουράμε το «Ω γλυκύ μου έαρ», πίνουμε τσίπουρα για να γιορτάσουμε τη νηστεία, ανάβουμε κανένα κερί, θα φάμε και μαγειρίτσα το Σάββατο το βράδυ. Και λησμονάμε και «αλησμόνητες πατρίδες» και τους Έλληνες που δεν έχουν να φάνε και την Ελληνική Σημαία που καίγεται σε κάθε περίσταση και τα αθώα θύματα της Μαρφίν που και πάλι λείπουν από τα σπίτια τους και τα αθώα παιδικά μάτια που δε θα δουν μία Ελλάδα που τους αξίζει. Καλή Ανάσταση στις ψυχές, στην πατρίδα και στο Έθνος μας.

Υ.Γ Και να σκονιστούν οι καναπέδες, τη λύση θα τη βρούμε, αν όμως σκονιστούν οι ψυχές, δεν υπάρχει γιατρειά.

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΤΡΙΑ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας,

Το φιλμάκι που είδατε είναι από το προσωπικό μου αρχείο και οι περισσότερες φωτογραφίες τις έχω τραβήξει η ίδια. Όλες απεικονίζουν την απόγνωση των Ελλήνων απέναντι σε μία πολιτεία που τους αγνοεί, που τους κυνηγάει, που τους επιβάλλεται, που τους δικάζει που τους κλείνει στη φυλακή, που νομοθέτησε υπέρ των λαθρομεταναστών και τώρα νομοθετεί υπέρ του φασισμού και της δέσμευσης των βασικών ελευθεριών του ανθρώπου. Αυτών, του να μιλάει ελεύθερα και να φοβάται όταν η πολιτεία αντί να τον προστατεύει τον προπηλακίζει και τον δεσμεύει…

Στην Ελλάδα, βιώνουμε στα μεταπολιτευτικά μας χρόνια, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έναν απίστευτο και βίαιο ρατσισμό κατά των Ελλήνων, ένα καλογραμμένο σχέδιο εθνικής απομόνωσης και βίαιης απαγκίστρωσης από τα ιδανικά του Έθνους και της Σημαίας. Ένας καλολαδωμένος μηχανισμός που σχεδιάστηκε, συντηρείτε και αναπτύσσετε με μόνο στόχο το πατριωτικό φρόνημα και την Εθνική συνοχή. Σε αυτό τον τόπο την ιστορία τη γράφουνε οι ηττημένοι και κάνουν τη θεαματική τους επάνοδο, αλώνοντας τα τελευταία προπύργια του πολιτεύματος και της Δημοκρατίας.

Γιατί αυτό που πραγματικά χτυπάνε σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της, σε κάθε Αγ. Παντελεήμονα, Κερατέα, Πομακοχώρια είναι οι Έλληνες. Είναι επιτακτική ανάγκη, να σκύψουμε το κεφάλι. Είναι επιτακτική ανάγκη, να απολέσουμε κάθε στάλα περηφάνιας, λεβεντιάς, αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης για να μπορέσουν πιο εύκολα να μας ποδοπατήσουν. Ξεχνάνε όμως, ότι όταν από ένα λαό αφαιρέσεις την ελπίδα, δεν υπολογίζει τίποτα, ούτε και την ίδια του τη ζωή. Αντεπίθεση λοιπόν και εθνική αντίσταση. Οργή λαού, φωνή Θεού λέει ο λαός και έχει δίκιο. Πανστρατιά για να κρατήσουμε την Ελλάδα και το κεφάλι ψηλά. Πανστρατιά γιατί το σύστημα αλώνετε από μέσα και όχι από το περιθώριο. Πανστρατιά γιατί οι νοικοκυραίοι αυτού του τόπου είναι περισσότεροι από το 5% που προσπαθεί σήμερα να διοικήσει αυτή τη χώρα με εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και υποδαύλιση του εθνικού φρονήματος με διώξεις, φασιστικούς νόμους, ξύλο, χημικά, ενορχηστρωμένες δίκες και προαποφασισμένες καταδίκες.

Δεν έμεινα ποτέ στο κέντρο των Αθηνών, ούτε στην Κερατέα, γεννήθηκα και μεγάλωσα μακριά από τα Πομακοχώρια. Είμαι παιδί αστικής οικογένειας των Νοτίων προαστίων. Δεν χρειάστηκε ποτέ να υπερασπίσω το σπίτι μου από την επιδρομή των λαθροαλλοδαπών ούτε και να προασπίσω τον τόπο μου για να μη γίνει σκουπιδότοπος. Δε χρειάστηκε ποτέ να με βάλουν να αρνηθώ τη γλώσσα μου, δεν υποχρεώθηκα ποτέ να δεχτώ άλλο κράτος για κηδεμόνα. «Αστούλα», όπως χαϊδευτικά με φωνάζουν τα παιδιά από τον Άγ. Παντελεήμονα. Βολεμένη θα έλεγα εγώ, αν μιλούσα στον καθρέπτη μου… Εκ του ασφαλούς πατριώτισσα, φώναζε μέσα μου η ψυχή μου.

Κι όμως ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα υπέρμαχος της απόλυτης λογικής, ότι το κακό, το χτυπάς όταν είναι στην αυλή του γείτονα για να μην έρθει στη δική σου. Χρειάστηκε να κάνω πράξη, τον όρκο που έδωσα ως Νομαρχιακή σύμβουλος για να κατανοήσω ότι δεν υπηρετούσα σωστά τους πολίτες αφού είχα παντελή άγνοια για τις συνθήκες που ζούσαν. Από τα σκαλιά του Αγ. Παντελεήμονα, στους σκοτεινούς διαδρόμους της ΓΑΔΑ και μετά στους δρόμους, στο πεζοδρόμιο, με ξύλο, με τον ήχο των γκλοπ που πέφτουν πάνω σε ανθρώπινα κορμιά, με δακρυγόνα, χημικά, λαιμό που έκαιγε και μάτια που έκλαιγαν. Πιο πολύ όμως έκλαιγε η Ελληνική ψυχή μου γιατί εκείνη, δεν μπορούσε να μη βλέπει, ότι αδέρφια χτυπούσαν αδέρφια. Ότι η Ελληνική αστυνομία, χτυπούσε και συλλάμβανε Έλληνες, που διαμαρτύρονταν για το θεμελιώδες δικαίωμα τους, να ζούνε μία ζωή ασφαλή, να μη φοβούνται, να μην πέφτουν θύματα κλοπών, βιασμών και φόνων.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Το να παίρνεις εντολές από τους ανωτέρους είναι θεμιτό το να αδιαφορείς για τις εντολές της καρδιάς είναι εγκληματικό. Για αυτό και εμείς, εκεί στους δρόμους του Αγ. Παντελεήμονα, της Κερατέας, των Πομακοχωρίων αντιμετωπίζουμε τις άνωθεν εντολές με αδιαφορία γιατί εμείς δεσμευόμαστε μόνο από την Εθνική ψυχή και αυτή μας φωνάζει ότι το δίκαιο είναι μαζί μας και είναι υποχρέωση μας να αντισταθούμε, είναι υποχρέωση μας να τιμήσουμε την ιστορία μας, είναι υποχρέωση μας να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια πατρίδα Ελεύθερη, όπως αυτή που μας παρέδωσαν οι γονείς μας.

Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε τη στυγνή πραγματικότητα της επιλεκτικής δικαιοσύνης ή της παντελούς ανομίας. Είναι υποχρέωση μας να προστατεύσουμε την Εθνική μας ταυτότητα, την εθνική μας συνοχή, την εθνική μας περηφάνια. Αυτό το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας, δημιουργεί υποχρεώσεις τιμής. Αυτό το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας κουβαλάει αιώνες ιστορίας, αιώνες αγώνων. Οι εποχές αλλάζουν, οι προκλήσεις και τα κακόβουλα σχέδια παραμένουν.

Μπορώ πάντως να δηλώσω με μεγάλη σιγουριά, ότι όταν μας προσαγάγανε στη ΓΑΔΑ, για να εκβιάσουν τις επιτροπές των κατοίκων να αναβάλουν τη διαμαρτυρία για τα δίκαια αιτήματα τους, όταν μας έκαναν σωματικό έλεγχο και απορρίψανε το αίτημα μας για νερό επί 6 ολόκληρες ώρες. Όταν μας ψεκάσανε με χημικά και μας χτυπάγανε με γκλοπ, όταν μας κυνηγάγανε στα στενά και φορτώνανε τους πατριώτες και εθνικιστές με ψεύτικες κατηγορίες, αισθανόμουν πιο Ελληνίδα, πιο άνθρωπος. Αισθανόμουν γεμάτη από το μπολε και το άσπρο της Σημαίας. Αισθανόμουν ότι δικαίωνα το νομοθέτη όταν στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος έγραφε: «O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Φίλες και φίλοι,
Αφήστε τους καναπέδες να σκονιστούν δεν πειράζει…. Δίκαιος είναι ο αγώνας αυτών που παλεύουν για το δίκιο τους, αυτών που παλεύουν για την πατρίδα.

Δεν έχετε Πατρίδα, δεν έχετε Τιμή, μια ζωή αλήτες, φονιάδες και δειλοί!

Ο καλύτερος τίτλος για το «επεισοδιακό» come back ενός blog, που μπήκε στην απραγία, γιατί προτίμησα να τα λέμε στο πεζοδρόμιο, από ότι στο pc. Μέσα σε αυτό το χρόνο έγιναν πολλά, αλλά ανακάλυψα ότι ο γραπτός λόγος κάποιες φορές, γίνεται πηγή έμπνευσης και έτσι επέστρεψα. Χωρίς φόβο, αλλά με εξαιρετικό πάθος θα σχολιάζουμε μαζί ότι μας καίει και ότι, τα πληρωμένα ΜΜΕ της εξουσίας και του παρακράτους, δεν προβάλλουν και δεν σχολιάζουν.

Ανοιχτά, επώνυμα και με μόνες αρχές, την πίστη στα ιδανικά της πατρίδας, της Σημαίας και του Έθνους, θα μιλάμε για όλους και για όλα. Για κόμματα, κινήματα, πατριδοκάπηλους, αρνητές του Ελληνισμού, πατριώτες, προδότες αλλά πάνω από όλα για την αφύπνιση της Ελληνικής και Εθνικής συνείδησης, που κοιμάται μακαρίως μέσα στις ψυχές ενός λαβωμένου λαού, ηθικά ξεπεσμένου και ψυχικά αποτελματωμένου, από τα διαρκή χτυπήματα της εξουσίας.

Το παρακράτος, στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης, του αφελληνισμού και του δοσιλογισμού. Μια ζωή υποστηρικτές, των πιο μαύρων σελίδων της πολιτικής ζωής του τόπου. Μια ζωή, οι δοσίλογοι χτυπάνε πισώπλατα τη δημοκρατία, που οι θεματοφύλακες των νόμων αδυνατούν ή μάλλον δε θέλουν να προασπίσουν. Ανομία για τους κουκουλοφόρους και επιλεκτική δικαιοσύνη, για τους πατριώτες και τους εθνικιστές. Κατά τα άλλα, οι κάθε λογής παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές, αναρχικοί και δήθεν επαναστάτες δρουν ανενόχλητα, αντεθνικά και επιβραβεύονται από το σύστημα.

Κανείς δεν πιστεύει πια, ότι ο Δεκέμβριος του 2008 ανήκει σε αυθόρμητη μάζωξη αθώων νεαρών. Κανείς δεν πιστεύει, ότι οι δολοφονίες αθώων στο ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗΣ και τη Μαρφίν, έγιναν από ατύχημα. Όλοι πιστεύουμε, ότι οι ξυλοδαρμοί στην Πάτρα και στο Βωμό του Ελέους από αναρχικούς ανήκει σε καλά οργανωμένο σχέδιο φίμωσης των ελεύθερων Ελληνικών φωνών. Όλοι πιστεύουμε ότι η κρατική μηχανή είναι ανακατεμένη μέσα στις συντεταγμένες ομάδες των κουκουλοφόρων. ΟΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΝ ΗΘΕΛΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΕΨΕΙ, ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.

Μία η λύση, αντεπίθεση και Εθνική αντίσταση κατά όλων αυτών που επιβουλεύονται το πολίτευμα αυτού του τόπου και τις ατομικές ελευθερίες. Δε θα επιτρέψουμε τη φίμωση, δε θα επιτρέψουμε να μας κλέψουν ότι Ελληνικό έχει μείνει στις ψυχές μας. Δε θα επιτρέψουμε στους δολοφόνους και τους αλήτες του συστήματος να μας εκφοβίσουν. Δεν θα επιτρέψουμε να αλώσουν αυτό τον τόπο. Δεν θα μας πάρουν καμία πατρίδα όλοι αυτοί που δεν την αναγνωρίζουν. Είμαστε εδώ και είμαστε πολλοί, περιμένουμε να ανακαλύψετε και εσείς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ!

Εμείς, εσείς και οι … άλλοι

Μετά από κάθε πορεία ή συλλαλητήριο, υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματα... Κάτι μεταξύ οργής, οδύνης, απελπισίας, πάθους και ορμής. Η χθεσινή πορεία ήταν κάτι πολύ διαφορετικό! Εμπεριείχε ένα στοίχημα, ένα μεγάλο στοίχημα, με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ένα στοίχημα που κερδήθηκε! Σήμερα υπάρχει ένα αίσθημα ευφορίας, κρυφής περηφάνιας και άκρατου γέλιου. Για πρώτη φορά, φάνηκε πόσο εύκολα μπορεί η πολιτεία, αλλά και οι πολίτες, να μαζέψουν όλα τα αναρχικά-παρακρατικά-αντιεξουσιαστικά αληταριά, πόσο οργανωμένοι είναι οι κόκκινοι φασίστες και πόσο αποφασισμένοι να καταλύσουν τη δημοκρατία και την έννομη τάξη, συμμαχώντας με όλους αυτούς. Το ευτύχημα είναι, ότι όλοι οι πολίτες φύγαμε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης από αυτή την πορεία και το δυστύχημα είναι, ότι χρειάστηκαν τέσσερις θάνατοι για να ξυπνήσουμε!!!

Η κόκκινη λαίλαπα αποφάσισε, ότι της "κόστισε" πολύ ο αδόκητος θάνατος τεσσάρων αθώων ανθρώπων, τόσο από άποψη φήμης, όσο και από άποψη όλων όσων έχει «χτίσει» όλα αυτά τα χρόνια, πίσω από τη μάσκα του ευγενικού συμπαραστάτη και αρωγού των εργαζομένων και δη των «χαμηλών» τάξεων. Αφού πρώτα απεφάνθη, ότι ήταν ευδόκιμη η συνεργασία με τα αναρχικά-παρακρατικά-αντιεξουσιαστικά σκουλήκια, όπου ο τελικός στόχος ήταν η κατάλυση της ευνομίας με απώτερο σκοπό τη Δημοκρατία, στεγάζοντας τους στις πορείες, μέσα στα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΜΕ, μετά την ξε-αποφάσισε, κάτω από τη γενική κατακραυγή για την ταύτιση και την ισοπέδωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς. Αποτραβήχτηκαν λοιπόν στην αρχή και στο τέλος της πορείας, αφήνοντας μόνους και έρημους τους προστατευόμενους τους, βορά στα αδηφάγα μάτια και αυτιά των πολιτών. Ήδη από την γενική απεργία στις 25 Φεβρουαρίου είχαμε επισημάνει το ρόλο των αριστερών και πολύ χαρακτηριστικά είχαμε γράψει ότι «Μόλις οι αστυνομικοί σπεύδαν να τους απωθήσουν, αυτόματα η περιφρούρηση των μπλοκ του ΠΑΜΕ, ΤΩΝ οικολόγων και του ΣΥΝ άνοιγαν τα κοντάρια και τους ενσωμάτωναν στον πυρήνα , των διαδηλωτών. Αυτόματα 3-4 διαδηλωτές απόσπονταν από τα μπλοκ, πήγαιναν σε απόσταση αναπνοής από τους αστυνομικούς, τόσο που σχεδόν τα πρόσωπα τους άγγιζαν το ένα το άλλο και ούρλιαζαν βρισιές για τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους. Τους αποκαλούσαν αδερφές και τους έλεγαν ότι γ………… Όσοι κρατούσαν ντουντούκες, εν χωρώ, δίνανε το σύνθημα «Έξω οι μπάτσοι από την πορεία»». Κανείς δεν αντέδρασε τότε, κανείς δε τόλμησε να πει ότι λέγαμε ψέματα, με αποτέλεσμα βέβαια τα τραγικά γεγονότα της 5ης Μαΐου.

Στη δίνη της γενικής κατακραυγής, επέδειξαν θαρραλέα προσπάθεια για να αποστασιοποιηθούν από τις ευθύνες, αποδίδοντας τα γεγονότα της εισβολής στη βουλή, σε δήθεν φασίστες και ακροδεξιούς προβοκάτορες και φυσικά θεώρησαν εαυτούς, παντελώς άσχετους με την επιδρομή των «βαρβάρων» στην τράπεζα. Βέβαια οι φωτογραφίες που απεικονίζουν τα μπλοκ που ήταν μπροστά στην τράπεζα, όταν έγινε το έγκλημα, οι μαρτυρίες του κόσμου, καθώς και η παρουσία επώνυμων στελεχών τους, αποδεικνύουν περίτρανα την «ανάμειξη» τους στα τεκταινόμενα. Τελικά γεννάται και ένα ερώτημα… πόσοι επιτέλους είναι αυτοί οι ακροδεξιοί-φασίστες, που είναι πανταχού παρόντες και υπεύθυνοι για κάθε πράξη που αποδίδεται στα κόκκινα φασισταριά και αν δεν είναι πολλοί, ας κάνουν επιτέλους μία κίνηση καλής θέλησης, να αποκαλύψουν τις προηγμένες μεθόδους διακτινισμού τους ή κλωνοποίησης τους, για να ευνοηθεί, αν όχι η Ελληνική οικονομία εν μέσω κρίσης, τουλάχιστον να σταματήσουν τα νεύρα μας να «σπάνε» κάθε φορά που ακούμε την ανίερη και ανιαρή προπαγάνδα του κόκκινου στρατού.

Τελικά σας πιστεύει κανείς, πέρα από τα φερέφωνα και τους εθελοντικά ηλίθιους που διαθέτετε; Είναι ένα ερώτημα και αυτό, που θα παραμείνει αναπάντητο, όπως και τόσα άλλα… Τι θα γινόταν, αν δεν υπήρχαν τέσσερις θάνατοι, θα συνεχίζατε να στεγάζεται όλους αυτούς και μέχρι πότε; Αν δεν υπήρχαν φωτογραφίες και βίντεο, που να αποδεικνύουν το ρόλο σας, μέχρι πότε θα φορούσατε το μανδύα της αρετής; Πότε επιτέλους οι μισθοφόροι σας των ΜΜΕ,
θα σας αποκαλύψουν; Κύριε υπουργέ ΠΡΟ-ΠΟ, μέχρι πότε θα δίνεται εντολές στην ελληνική αστυνομία για ανοχή και ασυλία, μέχρι πότε θα κανακεύεται τα αναρχικά-παρακρατικά-αντιεξουσιαστικά σκουπίδια, μέχρι πότε θα τα θεωρείτε φιλαράκια σας; Θα είχαμε τα ίδια, αν δεν υπήρχαν οι πολίτες με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας, να παρακολουθούν άγρυπνα, κάθε βήμα των αναρχικών-παρακρατικών-αντιεξουσιαστικών εγκληματιών;

Τα δύο τελευταία ερωτήματα, είναι και τα πιο ουσιαστικά… Φαίνεται ότι στην προκειμένη περίπτωση, ο κος Χρυσοχοίδης, έκανε την αποτίμηση της μέχρι τώρα καριέρας του και είδε ότι οι τέσσερις νεκροί ήταν μεγάλη δυσφήμιση। Στη ζυγαριά της δημοτικότητας, επιβεβαιωμένα βάρυναν περισσότερο από τους τρομοκράτες. Άσε που δεν έπιασε και η προπαγάνδα, κατά των ακροδεξιών βομβών, που σκοτώνουν εσκεμμένα αθώους μετανάστες (αυτούς τους ακροδεξιούς, άμα τους πιάσω στα χέρια μου θα δούνε, που δε μοιράζονται με τον υπόλοιπο κόσμο τα μυστικά της τεχνολογίας τους, λέτε να έχουν και διαστημόπλοια οι παλιοναζί;) Είδε λοιπόν και αποείδε και είπε ο άνθρωπος, «καλύτερα να κάνω πέρα τα φιλαράκια μου τους αναρχικούς-παρακρατικούς-αντιεξουσιαστές, προσωρινά, ενόψει της επικείμενης αναδόμησης, μπας και δω άσπρη μέρα, γιατί από βαθμολογία γιοκ, από δημοτικότητα γιοκ, τι μένει σε έναν υπουργό πέρα από την καρέκλα του;» κι έτσι έδωσε εντολές και είπε

«Δώστε έμφαση, στην αστυνόμευση του μπλοκ των αναρχικών-παρακρατικών-αντιεξουσιαστών φίλων μου! Διακριτικά, ναι μεν να νοιώθουν την εποπτεία, αλλά από την άλλη, να βλέπει και ο κόσμος ότι τους αποτρέπεται από εγκληματικές ενέργειες. Πρωταρχικός μας στόχος, είναι να μη γίνουν επεισόδια που θα καταδεικνύουν την Κυβέρνηση, ως άβουλο όργανο, να βουλώσουμε τα στόματα και να ενισχύσουμε και τη δική μου την καρέκλα, βρε αδερφέ». Όπερ και εγένετο, η αστυνομία συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους άπλυτους, ένθεν–κείθε, τα επεισόδια απετράπησαν, αν και τα δόντια των αστυνομικών έτριζαν κάθε φορά που οι γνωστοί – άγνωστοι επιδίδονταν στα γνωστά συνθήματα τους, εν χορώ, ενώ παράλληλα εκτόξευαν και απειλές μετά χειρονομιών, κατά των πολιτών που κατά πόδας, κινηματογραφούσαν και φωτογράφιζαν τα τεκταινόμενα.

Εδώ είναι και η ουσία της υπόθεσης. Οι πολίτες, οι οποίοι κινητοποιημένοι και ενεργοί, ανέλαβαν δράση, προκειμένου να αποτρέψουν φαινόμενα βίας και καινούργιες δολοφονίες αθώων πολιτών, περικύκλωσαν στην κυριολεξία το μπλοκ των εγκληματιών και το συνόδευσαν σε όλη τη πορεία μέχρι τη διάλυση της, απαθανατίζοντας κάθε στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι πολίτες με ακάλυπτα πρόσωπα και παρ όλες τις απειλές που εκτοξεύονταν κατά της ζωής τους και τις επανειλημμένες φωτογραφήσεις τους από τους αναρχικούς για να τις αναρτήσουν στο indymedia όπως φώναζαν, παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Σταθερά και χωρίς να δίνουν καμία σημασία στις χυδαίες προκλήσεις, έπαιξαν το ρόλο που είχαν αναλάβει από μόνοι τους και περιφρούρησαν αποτελεσματικά τη πορεία, αλλά πολύ περισσότερο τις ζωές

των αθώων πολιτών! Υπό την ενθαρρυντική ματιά των αστυνομικών, που χαμογελούσαν ακόμα και τα «μουστάκια» τους, έδωσαν ένα καίριο χτύπημα στο παρακράτος και μετέτρεψαν τους άλλοτε ασυμμάζευτους με τις δολοφονικές μολότοφ σε «κότες» που δεν τολμούσαν να κουνήσουν. Έτσι είναι, αναρχικά-παρακρατικά-αντιεξουσιαστικά «φιλαράκια», καθίσατε ως παρθένες γιατί αποκομμένοι από την προστασία των επαγγελματιών συνδικαλιστών – εργατοπατέρων και κάτω από τα φώτα της δικής μας δημοσιότητας, είσαστε επαρκώς θρασύδειλοι για να "κουνήσετε". Αφισοκολήσατε όλη τη Σταδίου, με τις χυδαίες αφίσες σας, που προέτρεπαν σε βιαιότητες, όταν κανείς δε σας εμπόδιζε, γιατί όλοι, είτε ήταν στην πορεία, είτε αστυνόμευαν το δικό σας μπλοκ και περιμένατε να δείτε τα αποτελέσματα στις στοχοποιημένες επιχειρήσεις! (Κύριε εισαγγελέα, αλήθεια δεν απαγορεύετε η αφισοκόληση; Μήπως σας ενδιαφέρει να μάθετε, ποιοί αφισοκολούσαν στο κέντρο της Αθήνας, πάνω σε μάρμαρα και βιτρίνες;) Μας αφήσατε μία μεγάλη δόση ικανοποίησης γιατί το είχαμε ήδη προβλέψει όταν γράφαμε στις 11 Μαΐου πως
«Σε όλη την Αθήνα, σε κάθε γωνιά, θα υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ! Αυτή τη φορά με φωτογραφικές μηχανές και κάμερες. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αξία οι κουκούλες σας. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αποτέλεσμα τα σχέδια σας. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αποδέκτη τα εγκλήματα σας. Αυτή τη φορά για να σας εμποδίσουμε. Αυτή τη φορά για να μη κάψετε αθώους και παιδιά. Αυτή τη φορά, για να μην υπάρξει ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ!!!»

Τέλος γέλασα πολύ… με όλα αυτά τα γελοία υποκείμενα, που υπαινίσσονται με περίσσιο θράσος, ότι σε μία πανελλαδική απεργία μόνο ακροδεξιοί και φασίστες κρατάνε Ελληνικές Σημαίες. Πραγματικά έσκασα στα γέλια, με όλους αυτούς τους μικρόνους οσφυοκάμπτες του κόκκινου φασισμού που γίνονται υποτελείς του σφυροδρέπανου, για να αισθανθούν δυνατοί και επαρκείς για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Σας έχω νέα, ανθρωπάκια, είτε αρέσει σε εσάς , είτε δεν αρέσει καθόλου σε εμάς, τρέχει ελληνικό αίμα στις φλέβες σας… (λέμε τώρα) και η μοναδική σημαία που μας ενώνει είναι η Ελληνική!!! Θα έπρεπε λοιπόν, να αισθάνεστε γελοίοι και μόνο που εκστομίσατε τέτοια κουβέντα. Από την άλλη βέβαια, μου αρέσει που αποδεικνύετε, πως μόνο η στόφα η δική μου έχει ελληνική συνείδηση και πως αυτή η Σημαία, έχει το δικό μας DNA, ΟΧΙ των ακροδεξιών αλλά των ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ! Μου αρέσει που τελικά, εξαιρώντας τον εαυτό σας, αποδεικνύετε την ανικανότητα σας να κρατήσετε αυτή την τιμημένη Σημαία και θεωρείτε εαυτούς ικανούς, μόνο για να κουβαλήσετε τα κουρέλια που κρεμάτε στα στειλιάρια. Τέλος σας ενημερώνω, πως εμείς, καίτοι κομματικοποιημένοι και πολύ περήφανοι γι αυτό, δεν έχουμε κανένα δισταγμό να βάλουμε μπροστά μόνο το εθνικό καλό και να το περιφρουρήσουμε. Να κρατήσουμε την Ελληνική Σημαία, ψηλά και να εμπνευστούμε από αυτή για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Δε χρειαζόμαστε τα κουρελόπανα σας, το γαλάζιο μας πάει πιο ψηλά!!!! … Όσο για το σύνθημα των ημερών που αποδίδετε σε αυτούς που κρατούσαν τις Ελληνικές σημαίες (να καεί, να καεί το μπ…… η βουλή), έχουμε σε βίντεο, που είναι πέρα κάθε αμφισβήτησης, το μπλοκ των γνωστών – αγνώστων να το αλαλάζει και ακολούθως να το φωνάζουν και οι κόκκινοι επαγγελματίες συνδικαλιστές – εργατοπατέρες. Ευτυχώς που υπάρχει και η τεχνολογία!!!

Αυτά φίλοι μου για τη χτεσινή πορεία, που κατά τα άλλα κύλησε ειρηνικά, με μεγάλο παλμό και πάθος!!! Αν και θα ήταν καλό, να μην απεργήσουν την επόμενη φορά τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας γιατί πολύς κόσμος, δεν έχει τα χρήματα για να κατέβει στο κέντρο με ταξί και είναι άδικο γιατί θέλει να διαδηλώσει για τα δίκαια αιτήματα του, ειρηνικά και με τάξη. Οι χιλιάδες κόσμου εχθές έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα, πέρα από την αντίθεση τους για το ασφαλιστικό! ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΟΥΝ ΑΘΩΕΣ ΖΩΕΣ!!!

Υστερόγραφο
Όπως λένε σε όλες τις ταινίες με σενάριο, τα δρώμενα καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και η ταύτιση, με πραγματικά πρόσωπα είναι απλά συμπτωματική… Μόνο που η τέχνη αντιγράφει πάντα τη ζωή!!!!

Αυτή τη φορά, για να μην υπάρξει ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ!!!

Αύριο είναι ΠΑΛΙ 24ωρη απεργία. ΠΑΛΙ έχει συλλαλητήριο η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΛΙ το ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΠΑΜΕ και οι αναρχικοί-παρακρατικοί-αντικεθεστωτικοί θα είναι στους δρόμους, ΠΑΛΙ θα σπάσουν μαγαζιά, ΠΑΛΙ θα καεί η Αθήνα, ΠΑΛΙ θα βεβηλωθούν μνημεία και νεοκλασικά κτίρια, ΠΑΛΙ θα λαμπαδιάσουν αστυνομικοί, ΠΑΛΙ θα γίνει προσπάθεια κατάληψης της βουλής. ΠΑΛΙ θα καούν τράπεζες, ΠΑΛΙ πεζοδρόμια, πεζούλια, μάρμαρα και γλάστρες θα σπάσουν για να γίνουν όπλα κατά του κόσμου, των αστυνομικών, του κράτους, της Δημοκρατίας. ΠΑΛΙ ο Χρυσοχοίδης και ο Παπανδρέου θα κοιτάνε αμέτοχοι και θα «χαϊδεύουν» τα «δικά» τους παιδιά. ΠΑΛΙ ο Τσίπρας θα αναμοχλεύει πάθη και μίσος. ΠΑΛΙ η Παπαρήγα θα δικαιολογεί τους επαγγελματίες καταλύτες της ευνομίας. ΠΑΛΙ η αστυνομία θα παίζει το ρόλο του απλού παρατηρητή που κατ΄ εντολή θα γυρίζει την πλάτη για να μη βλέπει, να μην ακούει, να μη συλλαμβάνει. ΠΑΛΙ οι δολοφόνοι θα είναι παγανιά με βενζίνη και μολότοφ, για να εκτελέσουν ενορχηστρωμένα τα άψογα δολοφονικά τους σχέδια, αφού δεν υπάρχει καμία γραμμή ανάσχεσης των εγκληματικών τους ενστίκτων τους. ΠΑΛΙ θα δούμε να μιλάνε άλλες γλώσσες, τα καλυμμένα πρόσωπα για μη φανεί πόσοι και ποιοι είναι αλλοδαποί. ΠΑΛΙ πληρωμένος στρατός εισαγωγής ή εγχώριοι λαθρομετανάστες παρακρατικοί. ΠΑΛΙ θα δούμε να σας δικαιολογούν ως η δίκαιη έκρηξη και οργή της γενιάς των 700 ευρώ. ΠΑΛΙ οι συνωμότες της σιωπής, της ένδειας και της παρακμής, βλέπε δημοσιογράφοι θα σας καλύπτουν. ΠΑΛΙ οι γητευτές της βίας και οι δημαγωγοί της καταισχύνης, βλέπε αριστεροί πολιτικοί, θα σας καλύπτουν. ΠΑΛΙ, Πάλι, πάλι….

Πέρα από όλους αυτούς τους εγκληματίες, τους αδιάφορους που έκλειναν το δρόμο στα πυροσβεστικά και πετροβολούσαν τα οχήματα, πέρα από όλους τους εμπαθείς που αλάλαξαν "να καούν" και "καλά να πάθουν", πέρα από τους ρύπους της πολιτικής που προστατεύουν τους αναρχικούς, πέρα από τους επαγγελματίες εργατοπατέρες και συνδικαλιστές, πέρα από τους απλούς, πολίτες που θέλουν να διαδηλώσουν για τα δικαιώματα τους, που αυτή τη φορά θα είναι λιγότεροι γιατί ο μέσος άνθρωπος φοβάται, ότι πλέον μπορεί να μη γυρίσει σπίτι του, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΩ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ!!!

Εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες συνδικαλιστές και δεν εξ ασκούμαστε στο αντάρτικο πόλεων. Εμείς δεν ξηλώνουμε τα μάρμαρα από τις προσόψεις κτιρίων με αξίνες και δίχαλα σφυριά. Εμείς δεν κρυβόμαστε στα οργανωμένα μπλοκ των αριστερών για βρουν καταφύγιο τα άνομα σχέδια μας. Εμείς δεν οργανώνουμε δολοφονικές επιθέσεις και δεν κουβαλάμε στα σακίδια μας full face, ρόπαλα, μολότοφ, στουπιά και βενζίνες. Εμείς δεν είμαστε όχλος που καταλύει τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των έννομων πολιτών. Εμείς δεν είμαστε δολοφόνοι να καίμε εργαζόμενους και βρέφη, είμαστε όμως αυτοί που θα σας σταματήσουμε!

Σε όλη την Αθήνα, σε κάθε γωνιά, θα υπάρχουμε ΕΜΕΙΣ! Αυτή τη φορά με φωτογραφικές μηχανές και κάμερες. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αξία οι κουκούλες σας. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αποτέλεσμα τα σχέδια σας. Αυτή τη φορά για να μην έχουν αποδέκτη τα εγκλήματα σας. Αυτή τη φορά για να σας εμποδίσουμε. Αυτή τη φορά για να μη κάψετε αθώους και παιδιά. Αυτή τη φορά, για να μην υπάρξει ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ!!!