Ποταπά σκουλήκια εχθές, άνανδροι δολοφόνοι σήμερα

Ακουμπάς τα δάχτυλα πάνω στο πληκτρολόγιο και δεν ξέρεις πώς να ξεκινήσεις να γράφεις, πώς να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη, πώς να εξιστορήσεις πράγματα που θέλεις να ξεχάσεις, να αφορίσεις, να κρύψεις. Γεγονότα που τρομάζουν, που αδικούν το ανθρώπινο γένος, που εξιστορούν τη ντροπή, την αδικία. Καταστάσεις που τώρα στην ασφάλεια του σπιτιού σου, φαίνονται μακρινές. Ο πόνος ανήκει σε άλλους και όχι σε σένα. Σήμερα κλείσανε άλλα σπίτια... Άλλοι πατεράδες, μανάδες, αδέρφια, σύζυγοι, παιδιά δε θα ξαναδούν τους δικούς τους ανθρώπους... Εσύ πάντως είσαι ασφαλής… Κι όμως με τη σιωπή, νομιμοποιείς τους δολοφόνους και αύριο, μπορεί να είναι το δικό σου παιδί και να κλείσει το δικό σου σπίτι… Σου φαίνεται δίκαιο να καίγονται τα κτίρια, αλλά έλα που σήμερα κάηκαν άνθρωποι….

10.45 πμ Ξενοδοχείο Park Λεωφόρος Αλεξάνδρας
Ένα πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος, κατακλύζει τους δρόμους. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, με κουστούμια, με ταγιέρ, με τζιν, με σημαίες, με τζόκεϊ καπέλα, νεαροί, μεσήλικες και απόκληροι της ζωής, γεμίζουν ασφυκτικά τους δρόμους για να διαδηλώσουν ειρηνικά για το υπέρτατο δικαίωμα του εργαζόμενου και του Έλληνα. Να είναι ασφαλής, αξιοπρεπής και με τη δουλειά του να μπορεί να πορευτεί και να συντηρήσει την οικογένεια και τον εαυτό του. Να έχει το δικαίωμα να κρατάει το κεφάλι του ψηλά και να αισθάνεται ισότιμα με τους υπόλοιπους ευρωπαίους. Τα μεγάφωνα της ΓΣΕΕ ξεσηκώνουν με την μουσική τον κόσμο και το πλήθος αναδεύετε, έτοιμο να ξεχυθεί.

11.48 πμ Μουσείο

Ο περίβολος του Μουσείου είναι ασφυκτικά καταλυμένος από τους διαδηλωτές. Τα πανό παρατάσσονται στο δρόμο και οι ομάδες παίρνουν τη θέση τους. Σε λίγο ξεκινάει η πορεία αντίδρασης και αντίστασης, για τις τεράστιες θυσίες που απαιτούνται, από ένα λαό που έχει φτάσει σχεδόν στα όρια της εξαθλίωσης και της άνευ όρων παράδοσης στα ξένα συμφέροντα. Ένα λαό που ψήφισε για ένα καλύτερο μέλλον και καταβαραθρώθηκε από την ατολμία, την ψευτιά και το ραγιαδισμό του πρωθυπουργού του. Ο παλμός είναι μεγάλος και τα συνθήματα ηχούν βροντερά.

12.20 μμ Σταδίου
Η πορεία μπαίνει στη Λεωφόρο Σταδίου.

12. 27 μμ Σταδίου και Αρσάκη.
Από την πορεία ξεκόβει μία ομάδα τεσσάρων ατόμων, δύο με κουκούλες, ένας με μαντίλι στο πρόσωπο και ένα με κράνος. Με δύο βαριοπούλες σπάνε τη βιτρίνα του μαγαζιού με τα ρούχα μέσα από τις σιδεριές και ρίχνουν δύο μολότοφ μέσα. Το μαγαζί λαμπαδιάζει με μιας. Περαστικοί και μαγαζάτορες τρέχουν να προλάβουν το κακό και προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά με τους πυροσβεστήρες. Οι κουκουλοφόροι τρέχουν στον επόμενο στόχο τους στη γωνία Σταδίου και Πεσματζόγλου. Επαναλαμβάνουν με την ίδια ακριβώς διαδικασία, το τερατούργημα τους.

Ένας ηλικιωμένος προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά, με το μπουκαλάκι νερό που κρατάει. Μουρμουράει πως κάποιος χάνει την περιουσία του και κάποιοι τη δουλειά τους. Κρίμα, κρίμα λέει για τη νέα γενιά, για τις αξίες που χάθηκαν, για τη ντροπή που δεν υπάρχει, για τη χώρα που βυθίζετε στο τέλμα…

12.42 μμ Σταδίου 24
Χτυπάνε με βαριοπούλες όλα τα τζάμια των καταστημάτων και εκείνη τη στιγμή εντοπίζουν στη Σταδίου 23 την Τράπεζα. Είναι κλειστή αλλά έχει κόσμο μέσα. Κάποιοι γράφουν με σπρέι πάνω στο τζάμι. Οι αναρχικοί γίνονται έξαλλοι και ορμάνε με τις βαριοπούλες. Σε λιγότερο από δύο τρία λεπτά θρυμματίζουν το ένα τζάμι, ένα νεαρός ρίχνει ένα υγρό μέσα στην τρύπα και αυτόματα πετιούνται μέσα 3-4 μολότοφ. Το κατάστημα λαμπαδιάζει σε μηδέν χρόνο και οι υπάλληλοι κοιτούν έντρομοι.

Τα αληταριά φεύγουν τρέχοντας σαν τα ποντίκια, αλαλάζοντας με μίσος, "ότι αυτά παθαίνει όποιος δεν απεργεί". Ο κόσμος ουρλιάζει και τρέχει αλαφιασμένος να βοηθήσει. Η φωτιά εξαπλώνεται. Προσπαθούμε να σπάσουμε την πόρτα αλλά είναι αδύνατο, είναι θωρακισμένη. Οι φωνές για βοήθεια ακούγονται όλο και δυνατότερα. Οι φλόγες ήδη γιγαντώνονται και ξεπετιούνται προς τα πάνω. Μαγαζάτορες φέρνουν πυροσβεστήρες και εμείς με τα χέρια, τα πόδια και τους πυροσβεστήρες προσπαθούμε να σπάσουμε την άλλη βιτρίνα. Νοιώθουμε τα δευτερόλεπτα να κυλάνε μάταια. Παντού υπάρχει πυκνός καπνός, παντού υπάρχουν φλόγες.

Φωνές ακούγονται από παντού να εκλιπαρούν για βοήθεια. Είναι τρομερό να απέχεις μερικά εκατοστά από τον άλλο και να μη μπορείς να βοηθήσεις. Να μη μπορείς να του δώσεις ένα χέρι να πιαστεί. Επιτέλους σπάμε τη βιτρίνα αλλά δε μπορούμε να δούμε μέσα, ο καπνός είναι αποπνικτικός και τα πάντα είναι μαύρα. Οι υπάλληλοι έχουν βγει στα μπαλκόνια και στην ταράτσα. Όσοι μπορούν πηδάνε στο διπλανό κτίριο. Οι υπόλοιποι εγκλωβίζονται στα μπαλκόνια του πρώτου και του δεύτερου ορόφου. Τα πρόσωπα τους είναι μαύρα από τον καπνό και το βλέμμα τους γεμάτο απόγνωση. Κοιτάμε από κάτω χωρίς να μπορούμε να κάνουνε οτιδήποτε.

Ο κόσμος τρέχει αλαφιασμένα και προσπαθεί να κάνει στην άκρη, κάπου κοντά ακούγεται η σειρήνα του πυροσβεστικού. Μάνικες πετιούνται και οι πυροσβέστες ορμούν στη φωτιά. Σβήνουν το κομμάτι που είναι κοντά στο δρόμο και μπαίνουν μέσα. Δε μπορούν να προχωρήσουν, η φωτιά μαίνεται στο εσωτερικό, ο καπνός είναι πηκτός και τα πάντα καίνε. Σηκώνουν τις σκάλες και κατεβάζουν τον κόσμο που ήταν στη βεράντα του πρώτου ορόφου και αυτούς που ήταν στο διπλανό κτίριο. Δε μπορούν να φτάσουν στη βεράντα του δευτέρου ορόφου. Οι πυροσβέστες σκαρφαλώνουν στη βεράντα του πρώτου ορόφου και τραβάνε τις σκάλες εκεί. Προσπαθούν να τις στερεώσουν για να μπορέσουν να απεγκλωβίσουν τον κόσμο στο από πάνω μπαλκόνι. Καταφέρνουν να κατεβάσουν τις κοπέλες σώες.

Ένας πυροσβέστης φέρνει στα χέρια έναν υπάλληλο που είχε πηδήξει από το κλιμακοστάσιο για να σωθεί. Στο πεζοδρόμιο μισολιπόθυμοι οι υπάλληλοι της τράπεζας, ψάχνουν τους συναδέλφους τους. Λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να κάνουν τη μακάβρια διαπίστωση. Λείπουν τρείς. Οι πυροσβέστες ξανα-ορμούν στο φλεγόμενο κτίριο αλλά είναι πλέον αργά…

Το έγκλημα έχει συντελεστεί!! Τα χτεσινά ποταπά σκουλήκια, οι χτεσινοί αλήτες παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές και αναρχικοί είναι οι σημερινοί άνανδροι δολοφόνοι. Δεν είναι ιδεολόγοι, δεν είναι αγωνιστές, δεν έχουν καμία δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό. Είναι ειδεχθής εγκληματίες και είχαν προσχεδιάσει με το χειρότερο και πιο στυγνό τρόπο, την αφαίρεση της ζωής, τριών συνανθρώπων μας που είχαν όλο το δικαίωμα να μην απεργήσουν.

Συνένοχοι και συμμέτοχοι σε αυτό το έγκλημα, είναι όλοι όσοι δε στιγματίζουν τους εγκληματίες με τις μολότοφ. Όλοι όσοι με μικροκομματικές και καλποθηρικές πρακτικές, κλωσάνε τους αλήτες για να εξασφαλίσουν την εύνοια τους. Όλοι όσοι τους ονοματίζουν ιδεολόγους και γενιά των 700 Ευρώ. Όλοι όσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Όλοι όσοι τους υποθάλπουν και τους περισώνουν μέσα από τα οργανωμένα μπλοκ τους και βάζουν την περιφρούρηση τους να τους προστατέψει. Όλοι όσοι ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα για να επωμιστούν τις ευθύνες που τους ανήκουν. Όλοι όσοι προπαγανδίζουν τη βία και την κατάλυση της Δημοκρατίας. Όλοι όσοι δεν είχαν την κοινή λογική να αδειάσουν τις επιχειρήσεις τους και να προστατέψουν τους υπαλλήλους τους από τους εγκληματίες και υποδαυλίζουν τη σωματική τους ακεραιότητα. Όλοι όσοι χαϊδεύουν τα αναρχικά περιττώματα και βρωμίζουν με την ύπαρξη τους αυτόν το τόπο. Όλοι όσοι συναινείτε στην ωμή βία .....

Ο κατάλογος είναι μακρύς αλλά σίγουρα περιέχει όλα τα ονόματα αυτών που ανοσιουργούν πάνω στον Έλληνα πολίτη, προστατεύοντας τα δήθεν δικαιώματα των εγκληματιών, που από σήμερα αφαιρούν και ζωές χαρακτηρίζοντας τες, παράπλευρες απώλειες. Δεν είναι ιδεολόγος αυτός που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές!!!
Το καταλάβατε κύριοι Παπανδρέου, Χρυσοχοίδη, Τσίπρα, Παπαρήγα και Βγένοπουλε; ΕΙΣΑΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ!!!! Σήμερα κλείσατε τρία σπίτια! Σήμερα καταστρέψατε δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Σήμερα απολαμβάνετε τα αποτελέσματα της ανεύθυνης πολιτικής σας!!! Σήμερα ευτελίσατε την ανθρώπινη ζωή, σήμερα είσαστε λιγότερο άνθρωποι και περισσότερο επιχειρηματίες και πολιτικοί.

Σήμερα είναι μία μέρα που δε θέλω να θυμάμαι γιατί πονάω. Τι θα πείτε σε αυτές τις μάνες, τους πατεράδες , τους αδερφούς, τα παιδιά; Ξέρω... συλλυπητήρια ...

Υστερόγραφο ή τίτλοι τέλους για τα αναρχικά αληταριά

Σήμερα κάψατε επιχειρήσεις και αυτοκίνητα. Ανοίξατε το δρόμο, για ακόμα περισσότερους ανέργους. Είσαστε εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και πρέπει να σαπίσετε στις φυλακές. Οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να σας εντοπίσουν και να σας παραδώσουν στη δικαιοσύνη. Όλοι εμείς, που είμαστε πραγματικοί αγωνιστές της Δημοκρατίες και όχι προβοκάτορες και ουραγοί της τρομοκρατίας, οφείλουμε στην πατρίδα μας και στους πολίτες αυτής της χώρας, να μη σας φοβόμαστε.

Από εδώ και στο εξής θα μας βρίσκεται μπροστά σας, σκουλήκια και ντροπή του ανθρώπινου γένους!!!!