Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΤΡΙΑ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας,

Το φιλμάκι που είδατε είναι από το προσωπικό μου αρχείο και οι περισσότερες φωτογραφίες τις έχω τραβήξει η ίδια. Όλες απεικονίζουν την απόγνωση των Ελλήνων απέναντι σε μία πολιτεία που τους αγνοεί, που τους κυνηγάει, που τους επιβάλλεται, που τους δικάζει που τους κλείνει στη φυλακή, που νομοθέτησε υπέρ των λαθρομεταναστών και τώρα νομοθετεί υπέρ του φασισμού και της δέσμευσης των βασικών ελευθεριών του ανθρώπου. Αυτών, του να μιλάει ελεύθερα και να φοβάται όταν η πολιτεία αντί να τον προστατεύει τον προπηλακίζει και τον δεσμεύει…

Στην Ελλάδα, βιώνουμε στα μεταπολιτευτικά μας χρόνια, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έναν απίστευτο και βίαιο ρατσισμό κατά των Ελλήνων, ένα καλογραμμένο σχέδιο εθνικής απομόνωσης και βίαιης απαγκίστρωσης από τα ιδανικά του Έθνους και της Σημαίας. Ένας καλολαδωμένος μηχανισμός που σχεδιάστηκε, συντηρείτε και αναπτύσσετε με μόνο στόχο το πατριωτικό φρόνημα και την Εθνική συνοχή. Σε αυτό τον τόπο την ιστορία τη γράφουνε οι ηττημένοι και κάνουν τη θεαματική τους επάνοδο, αλώνοντας τα τελευταία προπύργια του πολιτεύματος και της Δημοκρατίας.

Γιατί αυτό που πραγματικά χτυπάνε σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της, σε κάθε Αγ. Παντελεήμονα, Κερατέα, Πομακοχώρια είναι οι Έλληνες. Είναι επιτακτική ανάγκη, να σκύψουμε το κεφάλι. Είναι επιτακτική ανάγκη, να απολέσουμε κάθε στάλα περηφάνιας, λεβεντιάς, αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης για να μπορέσουν πιο εύκολα να μας ποδοπατήσουν. Ξεχνάνε όμως, ότι όταν από ένα λαό αφαιρέσεις την ελπίδα, δεν υπολογίζει τίποτα, ούτε και την ίδια του τη ζωή. Αντεπίθεση λοιπόν και εθνική αντίσταση. Οργή λαού, φωνή Θεού λέει ο λαός και έχει δίκιο. Πανστρατιά για να κρατήσουμε την Ελλάδα και το κεφάλι ψηλά. Πανστρατιά γιατί το σύστημα αλώνετε από μέσα και όχι από το περιθώριο. Πανστρατιά γιατί οι νοικοκυραίοι αυτού του τόπου είναι περισσότεροι από το 5% που προσπαθεί σήμερα να διοικήσει αυτή τη χώρα με εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και υποδαύλιση του εθνικού φρονήματος με διώξεις, φασιστικούς νόμους, ξύλο, χημικά, ενορχηστρωμένες δίκες και προαποφασισμένες καταδίκες.

Δεν έμεινα ποτέ στο κέντρο των Αθηνών, ούτε στην Κερατέα, γεννήθηκα και μεγάλωσα μακριά από τα Πομακοχώρια. Είμαι παιδί αστικής οικογένειας των Νοτίων προαστίων. Δεν χρειάστηκε ποτέ να υπερασπίσω το σπίτι μου από την επιδρομή των λαθροαλλοδαπών ούτε και να προασπίσω τον τόπο μου για να μη γίνει σκουπιδότοπος. Δε χρειάστηκε ποτέ να με βάλουν να αρνηθώ τη γλώσσα μου, δεν υποχρεώθηκα ποτέ να δεχτώ άλλο κράτος για κηδεμόνα. «Αστούλα», όπως χαϊδευτικά με φωνάζουν τα παιδιά από τον Άγ. Παντελεήμονα. Βολεμένη θα έλεγα εγώ, αν μιλούσα στον καθρέπτη μου… Εκ του ασφαλούς πατριώτισσα, φώναζε μέσα μου η ψυχή μου.

Κι όμως ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα υπέρμαχος της απόλυτης λογικής, ότι το κακό, το χτυπάς όταν είναι στην αυλή του γείτονα για να μην έρθει στη δική σου. Χρειάστηκε να κάνω πράξη, τον όρκο που έδωσα ως Νομαρχιακή σύμβουλος για να κατανοήσω ότι δεν υπηρετούσα σωστά τους πολίτες αφού είχα παντελή άγνοια για τις συνθήκες που ζούσαν. Από τα σκαλιά του Αγ. Παντελεήμονα, στους σκοτεινούς διαδρόμους της ΓΑΔΑ και μετά στους δρόμους, στο πεζοδρόμιο, με ξύλο, με τον ήχο των γκλοπ που πέφτουν πάνω σε ανθρώπινα κορμιά, με δακρυγόνα, χημικά, λαιμό που έκαιγε και μάτια που έκλαιγαν. Πιο πολύ όμως έκλαιγε η Ελληνική ψυχή μου γιατί εκείνη, δεν μπορούσε να μη βλέπει, ότι αδέρφια χτυπούσαν αδέρφια. Ότι η Ελληνική αστυνομία, χτυπούσε και συλλάμβανε Έλληνες, που διαμαρτύρονταν για το θεμελιώδες δικαίωμα τους, να ζούνε μία ζωή ασφαλή, να μη φοβούνται, να μην πέφτουν θύματα κλοπών, βιασμών και φόνων.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Το να παίρνεις εντολές από τους ανωτέρους είναι θεμιτό το να αδιαφορείς για τις εντολές της καρδιάς είναι εγκληματικό. Για αυτό και εμείς, εκεί στους δρόμους του Αγ. Παντελεήμονα, της Κερατέας, των Πομακοχωρίων αντιμετωπίζουμε τις άνωθεν εντολές με αδιαφορία γιατί εμείς δεσμευόμαστε μόνο από την Εθνική ψυχή και αυτή μας φωνάζει ότι το δίκαιο είναι μαζί μας και είναι υποχρέωση μας να αντισταθούμε, είναι υποχρέωση μας να τιμήσουμε την ιστορία μας, είναι υποχρέωση μας να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια πατρίδα Ελεύθερη, όπως αυτή που μας παρέδωσαν οι γονείς μας.

Είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε τη στυγνή πραγματικότητα της επιλεκτικής δικαιοσύνης ή της παντελούς ανομίας. Είναι υποχρέωση μας να προστατεύσουμε την Εθνική μας ταυτότητα, την εθνική μας συνοχή, την εθνική μας περηφάνια. Αυτό το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας, δημιουργεί υποχρεώσεις τιμής. Αυτό το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας κουβαλάει αιώνες ιστορίας, αιώνες αγώνων. Οι εποχές αλλάζουν, οι προκλήσεις και τα κακόβουλα σχέδια παραμένουν.

Μπορώ πάντως να δηλώσω με μεγάλη σιγουριά, ότι όταν μας προσαγάγανε στη ΓΑΔΑ, για να εκβιάσουν τις επιτροπές των κατοίκων να αναβάλουν τη διαμαρτυρία για τα δίκαια αιτήματα τους, όταν μας έκαναν σωματικό έλεγχο και απορρίψανε το αίτημα μας για νερό επί 6 ολόκληρες ώρες. Όταν μας ψεκάσανε με χημικά και μας χτυπάγανε με γκλοπ, όταν μας κυνηγάγανε στα στενά και φορτώνανε τους πατριώτες και εθνικιστές με ψεύτικες κατηγορίες, αισθανόμουν πιο Ελληνίδα, πιο άνθρωπος. Αισθανόμουν γεμάτη από το μπολε και το άσπρο της Σημαίας. Αισθανόμουν ότι δικαίωνα το νομοθέτη όταν στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος έγραφε: «O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Φίλες και φίλοι,
Αφήστε τους καναπέδες να σκονιστούν δεν πειράζει…. Δίκαιος είναι ο αγώνας αυτών που παλεύουν για το δίκιο τους, αυτών που παλεύουν για την πατρίδα.