Κάπου εκεί ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό, παρέα με αυτό το ατελείωτο γαλάζιο, υπάρχει μία χώρα που ζει ελέω Θεού. Αν κάποτε την ξεχάσει, θα πάψει να υπάρχει. Αν κάποτε βαρεθεί να διορθώνει λάθη και παραλήψεις, τότε αυτή η γωνιά της γης θα εξαφανιστεί. Την Ελλάδα την προίκισε ο Θεός με περίσσια κάλλη. Της έταξε να γεννάει ήρωες αλλά και εφιάλτες. Της έταξε πολιτισμό αλλά και προδοσίες. Της έταξε ιστορία αλλά και εχθρούς. Τη γέμισε με όμορφους ανθρώπους, με καθάριο βλέμμα και ωραία ψυχή. Τη ζήλεψαν πολλοί, φθόνησαν την αρμονία, τη δύναμη, τη συμμετρία, την υπεροχή. Το έργο του Θεού δε μπορούσαν να το πειράξουν. Μπορούσαν όμως να διαβάλουν και να διαβρώσουν τις καρδιές. Μπορούσαν αντί για ομορφιά να φτιάξουν μιζέρια. Αντί για καθάριο βλέμμα, να δημιουργήσουν απληστία. Αντί για ωραία ψυχή, να εκπορνεύσουν την ζωή. Βάλθηκαν να καταστρέψουν ένα λαό, ένα Έθνος.
Κι εμείς τους αφήνουμε…. Γινόμαστε «κοπρίτες» και «αντιπαραγωγικοί», αλλά το δικό μας αίμα χύνεται για να κρατηθεί ζωντανή αυτή η χώρα. Ηλίθιοι και υποδεέστεροι των Τούρκων, αλλά τα συμμαχικά σκάφη εξοπλίζονται με δικές μας πατέντες . Ανίκανοι και ανάξιοι, αλλά αναγνωριζόμαστε διεθνώς για τα μυαλά και τα επιτεύγματα μας. «Μαζί τα τρώμε», αλλά χώρια πληρώνουμε τα σπασμένα. Είμαστε αλητήριοι αλλά άλλος κάνει τις μηνύσεις και τις αγωγές γιατί βέβαια, έχει και τη βουλευτική ασυλία, που την έχει μετατρέψει σε βουλευτική ασυδοσία.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε να έχει πάρει ο αέρας τη Σημαία στα Ίμια, να πρέπει να δώσουμε και το κατιτίς μας από την Ελληνική επικράτεια για να έχουμε την ησυχία μας, να στείλουμε τον Οτσαλάν διακοπές στη Τουρκία, να συναινέσουμε για την Κυπριακή ομοσπονδία και το Καστελόριζο να μην ανήκει στο Αιγαίο αλλά στη Μεσόγειο. Κάτι οι σεισμοί, κάτι τα τσουνάμι, μετακινήθηκε και αυτό. Οι τουρκικές φρεγάτες κάνουν κρουαζιέρα στα Ελληνικά νησιά και τα αεροσκάφη περατζάδα γιατί το Ελληνικό φεγγάρι είναι πιο λαμπρό.
Κάτι το ένα, κάτι το άλλο… ο Αθηνολαθροδήμαρχος κόπτεται πιο πολύ για τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων και δε θέλει να μολύνει τα αυτάκια τους με το Θείο δράμα αλλά ούτε και με το Χριστός Ανέστη. Παρεμπιπτόντως μάθαμε ότι συγκατοικούμε με 1,500,000 από δαύτους που μπήκαν παράνομα αλλά έχουν δικαιώματα νοικοκυραίων. Κανένας βέβαια δεν αναρωτιέται γιατί και εγώ και εσύ δεν έχουμε τα ανάλογα. Αλήθεια δεν είναι δικαίωμα μας, να μην τους βλέπουμε στις πλατείες μας να «κάνουν» την προσευχή τους αλλά και να επιδεικνύουν τη δύναμη τους;
Η κυβέρνηση πασών των λαθρομεταναστών μας φόρεσε καπέλο το λαθρονόμο και οι «μεγαλοπατριώτες» αλαλάζανε «πράκτορες, φυντάνια και αλητήριους», τους διαδηλωτές. Ο κόσμος καίγεται και σε λίγο θα γεμίζουμε τις φυλακές γιατί ο Καστανίδης και κουστωδία του θέλουν να μας επιβάλουν δια νόμου να μη φοβόμαστε αυτό από το οποίο είναι ανίκανοι να μας προστατεύσουν Παράλληλα επειδή δεν πρέπει να μιλάμε και πολύ, βάζουν και τα μίσθαρνα ρεμάλια της δημοσιογραφίας να στοχοποιούν συναδέλφους τους και να εφαρμόζουν στην πράξη την περίφημη «εχθροπάθεια»
Κατά τα άλλα, εμείς βάφουμε τα αυγά κόκκινα, σιγο-μουρμουράμε το «Ω γλυκύ μου έαρ», πίνουμε τσίπουρα για να γιορτάσουμε τη νηστεία, ανάβουμε κανένα κερί, θα φάμε και μαγειρίτσα το Σάββατο το βράδυ. Και λησμονάμε και «αλησμόνητες πατρίδες» και τους Έλληνες που δεν έχουν να φάνε και την Ελληνική Σημαία που καίγεται σε κάθε περίσταση και τα αθώα θύματα της Μαρφίν που και πάλι λείπουν από τα σπίτια τους και τα αθώα παιδικά μάτια που δε θα δουν μία Ελλάδα που τους αξίζει. Καλή Ανάσταση στις ψυχές, στην πατρίδα και στο Έθνος μας.
Υ.Γ Και να σκονιστούν οι καναπέδες, τη λύση θα τη βρούμε, αν όμως σκονιστούν οι ψυχές, δεν υπάρχει γιατρειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου