Η κατάρα του να είσαι «Έλληνας»

Τελικά είναι κατάρα να είσαι «Έλληνας», να κοιτάς πάντα πίσω από τον ώμο σου μήπως κάποιος υπερασπίσει την Ελλάδα, μήπως κάποιος πιο τολμηρός από εσένα σηκώσει τη γαλανόλευκη, τόσο ψηλά όσο θα έπρεπε να την είχες σηκώσει εσύ. Μήπως κάποιος που δε φοβάται, ουρλιάξει με όλη του τη δύναμη το όνομα της, μήπως κάποιος που αντέχει να τον κυνηγούν, να τον φυλακίζουν, να τον λένε φασίστα, να τον λένε τρελό, να τον λένε γραφικό, μπορέσει να ανανεώσει την εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι στα ηρωικά σύμβολα. Μήπως κάποιος δρασκελίσει τα κελεύσματα των καιρών και βάλει στην άκρη τις Δραγώνες, τις Ρεπούσηδες, τις Κουλούρηδες και τους Αλιβιζάτους, μήπως κάποιος αντισταθεί στους νεοταξικούς θρήνους για τα απάνθρωπα σύνορα που απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον ανεθνισμό. Μήπως κάποιος αντισταθεί στην αλλοτρίωση του διεθνισμού και προτάξει τα στήθη του στην προάσπιση της μεγάλης και ανώτερης ιδέας του έθνους, μήπως κάποιος αποτάξει τα φαντάσματα που στοιχειώνουν τον εθνικισμό, τον εθνισμό, τον πατριωτισμό!!! Μήπως κάποιος είναι Έλληνας απέναντι σε εσένα που είσαι απλά «Έλληνας»!

Μου είπαν κάποτε, πως η πένα έχει μεγαλύτερη δύναμη από τα όπλα γιατί καταφέρνει να συσπειρώσει πολύ περισσότερους ανθρώπους, από ότι τα όπλα να φοβίσουν. Μου είπαν επίσης ότι ο λόγος εμπνέει, εμψυχώνει, συσπειρώνει και ανατάσσει το φρόνημα και την ψυχή. Καταφέρνει να δώσει δύναμη στους καταπονημένους και ψυχή στους υποταγμένους. Ενίοτε είναι και καταστροφικά αμφότερα γιατί πουλιούνται στους προσκυνημένους και δημαγωγούν για τους ξεπουλημένους. Μετατρέπουν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, σε ανοσιούργημα της απατρίας. Τότε τα αργύρια ζυγίζουν περισσότερο από την πίστη, από τους βωμούς και τις εστίες.

Αλήθεια, ποιες ανίερες μάνες βύζαξαν και ανάθρεψαν αυτούς τους «Έλληνες»; Τι δηλητήριο είχε αυτό το γάλα, που τους έκανε να μην αναγνωρίζουν το αίμα τους; Τι μίσος τους διάπλασε για να αρνούνται τη φύση και τη θέση τους; Πόσο «εκπορνεύτηκαν» για να εισπράξουν τα προσδοκώμενα από την προδοσία; Πόση ψυχή ανάλωσαν για να απολαύσουν την άλωση των ιδεών και των ευθυνών; Πόση «πατρίδα» καπηλεύτηκαν για να δοξάσουν το «εγώ»; Πόσο τελικά αξίζει αυτό το χώμα, αυτή η θάλασσα, αυτός ο ουρανός; Πόσο αξίζει αυτό το γαλανόλευκο «πανί» για να το πολεμάτε τόσο και τόσοι πολλοί……

Σήμερα δεν ήμουν στο Σύνταγμα, αλλά είδα, ένιωσα και πόνεσα πολύ…. Όπου έβλεπες πέντε-έξι Έλληνες με σημαίες, ήταν από κοντά και κάποιος ασφαλίτης για να βεβαιωθεί ότι το φρόνημα δε ήταν σε επίπεδο που θα δυσαρεστούσε τους έχοντας την εξουσία. Όπου υπήρχαν στιβαρά χέρια να τις κυματίζουν, κάπου εκεί κάποιος χαφιές φωτογράφιζε για να έχουν αρχείο, οι πράττοντες τη προδοσία. Σήμερα για ακόμα μία φορά, καταλύθηκε η δημοκρατία και η Ελλάδα βγήκε σε «δημοπρασία»

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821, ζήτω οι ήρωες του Έθνους, ζήτω οι εσωτερικά ελεύθεροι Έλληνες του σήμερα. Γιατί όσο υπάρχουν χούντες, τόσο θα γεννιούνται ΕΛΛΗΝΕΣ!