Σπύρος Αδάμος, η Ελλάδα «έφαγε» το παιδί της

Σπύρος Αδάμος, ένας 17χρονος που έφυγε από τη ζωή και που κανένας δεν τον ήξερε γιατί δεν ήταν Χιλιανός για να φροντίσει ο Χρυσοχοίδης τη διαβίωση του, δεν ήταν λαθρομετανάστης για να τον μνημονεύσει η Αλ Σαλέχ και δεν ήταν αλλοδαπός για να του χαρίσει σπίτι ο Παπανδρέου.

Ήταν απλά το παιδί μίας πολύτεκνης Ελληνικής οικογένειας. Από αυτά τα παιδιά που η ελληνική πολιτεία θέλει, αλλά σπεύδει να φροντίσει των αλλοδαπών. Από αυτές τις οικογένειες που χρειαζόμαστε για να πολεμήσουμε την υπογεννητικότητα, αλλά θυσιάζουμε για το καλό των λαθρομεταναστών. Πόσα χρήματα άραγε θα χρειαζόντουσαν για να κρατήσουν ανοιχτό το «σπίτι» του, τη Στέγη Φιλοξενίας Ανηλίκων Βόλου; Χρήματα που η πολιτεία δε μπόρεσε να βρει, αλλά για να κάνει το κομμάτι της η Αλ Σαλέχ και να κλείσει την Παγανή και να φτιάξει υπερσύγχρονο κέντρο υποδοχής αλλοδαπών, βρήκε. Όλα από αυτά που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες για να στερούνται τα παιδιά τους και να ευημερούν οι λαθρομετανάστες.

Η αναστολή λειτουργίας της «Στέγης Φιλοξενίας Ανηλίκων Βόλου» στην οποία φιλοξενούνταν 13 παιδιά, τα οποία στερούνται οικογενειακού περιβάλλοντος, είχε ως αποτέλεσμα αυτά τα παιδιά να βρεθούν στο δρόμο. Ως βασική αιτία για το κλείσιμο της στέγης, είναι η μη έγκριση από το Υπουργείο Εσωτερικών του απαραίτητου στελεχιακού προσωπικού ορισμένου χρόνου και κατά συνέπεια και η μη έλευσή του, κάτι που σύμφωνα με τους υπευθύνους λειτουργίας της Στέγης θα έπρεπε να είχε γίνει από τις αρχές του παρελθόντα Σεπτεμβρίου, όπως γινόταν κάθε χρόνο. Ωστόσο, λόγω των εθνικών εκλογών, αλλά και των αλλαγών που επήλθαν τόσο στα πρόσωπα της ηγεσίας όσο και στη δομή του Υπουργείου, δεν κατέστη δυνατόν να ορισθούν τα αναγκαία στελέχη διαφόρων ειδικοτήτων που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της Στέγης Φιλοξενίας Ανηλίκων Βόλου, με αποτέλεσμα αυτή να αναστείλει τη λειτουργία της.

Η Στέγη παρείχε, εκτός από τη δωρεάν διαμονή και διατροφή των παιδιών, τη δυνατότητα της ψυχοκοινωνικής τους υποστήριξης και γενικά της αντιμετώπισης των προβλημάτων τους. Μεριμνούσε για την αγωγή, την εκπαίδευση ή την επαγγελματική κατάρτιση των παιδιών, προωθούσε τη συμμετοχή τους σε εξωσχολικές δραστηριότητες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και επιδίωκε την ηθική, ψυχολογική και κοινωνική τους ένταξη.

Μαθητής άριστος, ο Σπύρος Αδάμος, μυαλό λαμπρό, χαρακτήρας αδαμάντινος, τον χαρακτηρίζουν όσοι τον γνώριζαν. Οι καθηγητές του, τον περιγράφουν ως ένα ξεχωριστό μυαλό, ένα προικισμένο παλικάρι. Παιδί πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας, ο 17χρονος είχε καταφέρει να διακριθεί για τις ικανότητές του. Αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας με βαθμολογία 20 στα Μαθηματικά, ενώ συνέχιζε αριστεύοντας στο 6ο Λύκειο Βόλου. Όμως η ζωή δεν μπορούσε να του προσφέρει τις δυνατότητες που του άξιζαν. Το οικογενειακό περιβάλλον αδύναμο, εξαιτίας οικονομικών και άλλων προβλημάτων, αδυνατούσε να του παράσχει κάθε βοήθεια στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας. Την ώρα που ο ίδιος έδινε τον προσωπικό του αγώνα στη διάρκεια της μαθητικής του πορείας για να προχωρήσει, να φτάσει μακριά, η στέγη έκλεισε. Μέχρι τότε τα κατάφερνε καλά, σύμφωνα με τους καθηγητές του. Βοηθούσε το σταθερό περιβάλλον της Στέγης και η οικονομική βοήθεια που του παρείχε με τη στέγαση, το φαγητό και το έμπειρο προσωπικό. Με το κλείσιμο της και την επαναφορά του Σπύρου στο πατρικό του σπίτι και την επαφή του με τα οικονομικά και άλλα προβλήματα, η υπόσχεση της επανα-λειτουργίας της στέγης φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετή για να του δώσει ελπίδα ότι θα καλυτερεύσει η ζωή του. Τις τελευταίες εβδομάδες ο 17χρονος δεν εμφανιζόταν στο σχολείο του. Όσα τον βασάνιζαν, κάνοντάς τον να εγκαταλείψει τις σχολικές αίθουσες, τον οδήγησαν στην τραγική απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή του.

Ένα ελληνόπουλο έφυγε καθαρά για λόγους οικονομικής φύσεως, όταν ξοδεύουμε αφειδώς χρήματα για να στεγάσουμε, να θρέψουμε και να μορφώσουμε αλλοδαπούς. Μόλις το 2005, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεση του προς το Υπουργείο Οικονομικών, ανέφερε ότι «Η στρατηγική θα πρέπει να στοχεύει σε ισοσκελισμένους διαρθρωτικούς προϋπολογισμούς ως το 2010, για να γίνει προετοιμασία για το κόστος της δημογραφικής γήρανσης …..» , «Η μακροπρόθεσμη δημοσιονομική προοπτική κυριαρχείται από το δημοσιονομικό κόστος της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά επίσης και από τις αυξανόμενες δαπάνες υγείας…….» και «Οι μεταρρυθμίσεις στο νόμο για τη μετανάστευση θα βοηθήσουν στην ένταξη των εργαζομένων αυτών στην επίσημη οικονομία, προσφέροντας στη μεν κυβέρνηση έσοδα από φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, στους δε μετανάστες κοινωνική προστασία.»

Γι αυτό και φροντίζουμε τους μετανάστες και ξεχνάμε ή σκοτώνουμε τα ελληνόπουλα. Το μέλλον προφανώς είναι στους απόγονους των λαθρομεταναστών και όχι στα παιδιά των πολύτεκνων ελληνικών οικογενειών.

Υ.Γ
Πριν λίγο ανακοινώθηκε ότι ξεκίνησε στη Μυτιλήνη η υλοποίηση κέντρου υποδοχής μεταναστών στην Παγανή. Υπογράφτηκε η παραχώρηση του οικοπέδου 90 στρεμμάτων για τη δημιουργία του νέου, Κέντρου Καταγραφής μεταναστών στην Ουτζά. Το νέο Κέντρο θα είναι χωρητικότητας 350 ατόμων το μέγιστο, ενώ θα διαθέτει και υπαίθριους χώρους άθλησης. Στόχος είναι να λειτουργήσει το κέντρο στις αρχές καλοκαιριού.

Άλλο ένα καρφί στο φέρετρο αυτού του παιδιού. Είπαμε λεφτά γι αυτούς έχουμε, για τους Έλληνες, ΟΧΙ!!!!!